علت بیماری پارکینسون Secrets
علت بیماری پارکینسون Secrets
Blog Article
در واقع، علائم در این مرحله آنقدر کم هستند که اغلب فراموش می شوند. اما خانواده و دوستان ممکن است متوجه تغییراتی در وضعیت بدنی، راه رفتن یا حالات صورت شما شوند.
آسپیراسیون : یک اصطلاح پزشکی در رابطه با موقعیتی است که در آن جسم یا غذا وارد نای و ریه های بیمار شود.
۱. سفتشدن عضلات: بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون در برخی از اندامهای خود دچار سفتی میشوند که دشوارشدن حرکتدادن قسمتهایی از بدن آنها را موجب میشود.
برای برخی افراد که از پارکینسون رنج می برند ، دنبال کردن یک برنامه غذایی و رژیم مناسب می تواند در کنترل و پیشگیری از برخی عوامل موثر باشد.
پارکینسون، اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که در آن قسمتی از مغز که مسئول حرکات است، درگیر می شود. تخریب عصبی می تواند منجر به کاهش سطح دوپامین شود، ماده شیمیایی مغز که حرکات را کنترل می کند. دوپامین، نقش مهمی را در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بر عهده دارد که از جمله آن ها می توان به حرکات اختیاری، ادراک و یادگیری، خلق و خو، حافظه، رفتارهای عمومی اشاره کرد.
درمان مریضی پارکینسون خفیف نسبت به پیشرفته آسانتر است. معمولاً در این بیماری میتوان با استفاده از داروها به میزان زیادی علائم بیماری را کنترل کرد.
دکترحسن گلمکانی فوق تخصص بیماریهای مغز و اعصاب کودکان دریافت نوبت
در حالی که هیچ علت شناخته شده ای وجود ندارد ، تحقیقات نشان داده اند که در گروه هایی از افراد، احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری وجود دارد ، که این گروه ها شامل موارد زیر است:
البته درمان بیماری پارکینسون به طور قطعی پیدا نشده است؛ اما تا حد زیادی با استفاده از مصرف دارو میتوان علائم و عوارض آن را کنترل کرد. در ادامه با ما همراه باشید تا این راه های درمان را بهتر بشناسیم.
بیماری پارکینسون با وجود برخی علائم قابل تشخیص مشخص می شود. این علائم شامل لرزش یا لرزش غیرقابل کنترل، عدم هماهنگی و مشکلات صحبت کردن است.
آموزش دادن به شخص مبتلا به پارکینسون و پرستار یا اعضای خانواده او
با بروز پارکینسون در بدن، آنتی اکسیدانها از تعادل خارج میشوند و رادیکالهای بیماری پارکینسون و کلسیم آزاد در بدن ایجاد میشوند. اما با استفاده از برخی از مواد غذایی میتوان آنها را کنترل کرد که عبارتند از:
تا ۵۰ درصد از افراد در مراحل ۴ و ۵، گیجی، توهم و هذیان را تجربه می کنند. توهم زمانی رخ می دهد که چیزهایی را می بینید که وجود ندارند.
مرحلهی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمهی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.